De PIJ- en TBS-maatregel, een korte uitleg
De PIJ-maatregel (Plaatsing in een Inrichting voor Jeugdigen) is een strafrechtelijke maatregel die kan worden opgelegd aan jongeren tussen de 12 en 23 jaar oud die een ernstig delict hebben gepleegd en bij wie sprake is van een gedragsproblematiek of psychiatrische stoornis.
De PIJ-maatregel heeft als doel om de jongere te behandelen en te begeleiden, zodat hij of zij kan terugkeren in de maatschappij zonder opnieuw in de fout te gaan. Tijdens de PIJ-maatregel verblijft de jongere in een gesloten inrichting waar intensieve behandeling en begeleiding plaatsvindt.
De duur van de PIJ-maatregel is maximaal zeven jaar, maar kan worden verlengd als de behandeling nog niet is afgerond en er nog steeds sprake is van een hoog recidiverisico. De PIJ-maatregel is een zware maatregel en wordt alleen opgelegd in de meest ernstige gevallen.
TBS-maatregel
De TBS-maatregel (Terbeschikkingstelling) is een strafrechtelijke maatregel die kan worden opgelegd aan mensen die een ernstig delict hebben gepleegd en bij wie sprake is van een psychiatrische stoornis. De maatregel heeft als doel om de persoon te behandelen en te begeleiden, zodat hij of zij kan terugkeren in de maatschappij zonder opnieuw in de fout te gaan.
Tijdens de TBS-maatregel verblijft de persoon in een gesloten psychiatrische instelling waar intensieve behandeling en begeleiding plaatsvindt. De duur van de maatregel is in principe onbeperkt en wordt steeds opnieuw getoetst. Wanneer de persoon als niet meer gevaarlijk wordt beschouwd, kan de maatregel worden opgeheven.
De TBS-maatregel is een zware maatregel en wordt alleen opgelegd in de meest ernstige gevallen, wanneer de veiligheid van de maatschappij in het geding is. De rechter bepaalt of de TBS-maatregel wordt opgelegd en zo ja, voor welke duur. De behandeling en begeleiding tijdens de TBS-maatregel zijn gericht op het verminderen van het risico op herhaling van het delict en het verbeteren van de psychische toestand van de persoon.
In sporadische gevallen kan de rechter besluiten dat een veroordeelde eerst het TBS-traject moet volgen voor de celstraf moet worden uitgezeten. Dit gebeurt meestal als de veroordeelde een gevaar voor zichzelf en voor de andere gedetineerden en personeel van de P.I. een gevaar is.
