Door vele strafrechtelijke onderzoeken tegen (bestuurs)leden van No Surrender is het Openbaar Ministerie (OM) tot de overtuiging gekomen dat deze ‘Outlaw Motorcycle Gang’ verboden moet worden.
De clubleden maken zich aanhoudend schuldig aan drugshandel, wapenbezit, afpersing en intimidatie. Binnen de motorclub bestaat een subcultuur die geweld door leden uitdrukkelijk aanmoedigt en ondersteund. Drempels om strafbare feiten te plegen zijn er niet of zijn weggehaald.
Het OM heeft vrijdagmorgen uitgebreid uitgelegd aan de rechtbank in Assen waarom No Surrender moet worden verboden. Alleen een strafrechtelijke aanpak is niet voldoende. Een verbod is noodzakelijk, beklemtoonden de officieren van justitie, omdat de overheid haar burgers hoort te beschermen tegen gewelddadige groepen die anderen in gevaar brengen. “Door een civiel verbod kan de juridische bodem onder de motorclub worden weggeslagen.”
Deze groepen kunnen zich niet verschuilen achter het grondrecht om zich te verenigen. Zeker niet als zij juist systematisch, ernstig inbreuk maken op de rechten van anderen. Het verzoek om No Surrender te verbieden maakt deel uit van een reeks verzoekschriften om criminele motorclubs, zoals ook Bandidos, Satudarah, Hells Angels en de Broederschap Catervarius, te verbieden.
Ingrijpen door de overheid is noodzakelijk vanwege de intimiderende en vaak gewelddadige wijze waarop No Surrender zich in de samenleving laat zien en zich afsluit voor controle door de autoriteiten. “De club ademt wetteloosheid en minachting voor het gezag.” Sinds haar oprichting in 2013 bestaat No Surrender uit een kleine 100 chapters en andere onderdelen in binnen- en buitenland met enkele honderden leden in Nederland.
Bij de oprichting van No Surrender zijn bewust bekende criminelen aangetrokken en aangesteld als bestuursleden met voorbeeldfuncties. De toenmalige president van chapter Amsterdam kon niet motorrijden, zag daar ook helemaal niets in, maar vond het wel handig dat er meer dan 130 man klaar stonden als de boel ‘platgetrapt’ moest worden. Bij de werving van nieuwe leden zijn opzettelijk vechtsporters aangetrokken.
Ware gezicht
Het OM toonde de rechtbank het ware gezicht van No Surrender met talrijke voorbeelden. Het gedrag van de club en zijn leden is ontwrichtend voor de samenleving en in strijd met de openbare orde. Zware misdaden geven de leden status en kunnen op goedkeuring vanuit de club rekenen.
Centraal staat de cultuur van een motorclub die zichzelf buiten de wet plaatst. De leden beschermen met onvoorwaardelijke loyaliteit de belangen van de outlaws. Zij wijzen daarbij alle overheidsgezag af, zijn gebonden aan strakke clubregels en worden bedreigd met strenge straffen. Een zwijgplicht garandeert de afscherming voor buitenstaanders en daarmee een vrijplaats, waar strafbare feiten voorbereid en gepleegd kunnen worden.
Deze zwijgplicht wordt met ernstige bedreigingen en geweld gehandhaafd. Niet geschroomd wordt om te dreigen met moord en zeer zware mishandeling. “Je houdt altijd je mond.” Een ex-lid verklaarde door bestuursleden van No Surrender te zijn mishandeld, omdat hij met de politie had gepraat. Een ander vreesde voor zijn leven en dat van zijn kinderen, omdat hij een verklaring had afgelegd over No Surrender en het clubbestuur.
In een aangifte van afpersing verklaarde iemand dat wanneer hij niet zou betalen zijn vrouw door de knieën zou worden geschoten en zij zou worden kaalgeschoren. Wanneer hij niet snel betaalde zou een man of vier, vijf zijn vrouw zolang misbruiken tot er niets meer van haar over was. In een ander geval is gedreigd de vingers van een slachtoffer af te knippen.
Doelbewust wordt het imago van de motorclub ingezet om angst in te boezemen. Als gevolg daarvan trekken slachtoffers en getuigen geregeld hun aangifte in of werken uit angst voor represailles vanuit de club niet mee aan politieonderzoek. Zo worden veel strafbare feiten niet vervolgd omdat slachtoffers doodsbang zijn.
Inkomsten uit ‘bad standing’
Clubleden zijn verplicht om een deel van hun criminele inkomsten af te dragen aan No Surrender. Deze verdiensten komen vooral voort uit afpersingen, incasso’s en drugshandel. De illegale handeltjes worden gezien als respectabel en gewenst. Daarnaast verdient de club geld met ‘bad standings’, waarbij leden worden uitgestoten. Aan hen worden boetes van duizenden euro’s opgelegd en zij worden gedwongen hun motorfiets in te leveren. Wie niet betaalt kan rekenen op trammelant.
Geweld is normaal
In bijlagen bij het verzoek van het OM zijn talloze voorbeelden van afpersing, grof geweld en intimidatie opgenomen. Het bedreigende optreden van de motorrijders in de bekende ‘colors’, de mouwloze hesjes met clubkleuren, maakt afpersingen een stuk gemakkelijker. Binnen No Surrender wordt het plegen van geweld voortdurend gestimuleerd en met grote vanzelfsprekendheid normaal gevonden.
Van de leden wordt verwacht dat zij dat zij zonder tegenspraak geweld gebruiken wanneer hen dat wordt opgedragen. Dat brengt hen dan ook regelmatig in geweldssituaties, aangezien vechten bij het lidmaatschap hoort. De club kan niet vreedzaam bestaan. Sinds de oprichting zocht No Surrender ook de gewelddadige confrontatie met andere motorbendes. Dat leidde tot vechtpartijen in het uitgaansleven en op de openbare weg en een schotenwisseling in een woonwijk met spelende kinderen. Een aantal No Surrender leden beschikt over vuurwapens en schroomt niet die daadwerkelijk te gebruiken.
Verbod noodzakelijk
De door het OM geschetste, ware aard van No Surrender is zo ernstig dat een verbod noodzakelijk is. De ernst van de misdrijven is met talloze gewelddadige voorbeelden zonneklaar. Ook in de toekomst is nog meer geweld van No Surrender te verwachten. De club onderhoudt heel bewust en onmiskenbaar een voedingsbodem voor geweld. Alle genomen maatregelen zijn onvoldoende gebleken om de samenleving en voldoende te beschermen. Een verbod is noodzakelijk om aan het geweld en dreiging een einde te maken.
