30 maanden cel voor onttrekken kinderen aan ouderlijk gezag

A. reisde met zijn kinderen in maart 2018 voor een langer verblijf met toestemming van de moeder naar Turkije. In september 2018 zou A. naar Nederland terugkomen. Dan zou een school voor de oudste dochter worden gezocht die in september 2018 5 jaar werd. In september 2018 weigerde de A. zijn kinderen naar Nederland te laten gaan. De vrouw spande vervolgens in Nederland en in Turkije procedures aan. In mei 2019 besliste de rechter in Nederland  dat de moeder alleen het gezag over de kinderen kreeg en werd het ouderlijk gezag van A. geëindigd. De Turkse rechter besliste in oktober 2019 dat de uitspraak van de Nederlandse rechter moest worden gevolgd en zijn de kinderen overgedragen aan de moeder.

De rechtbank verwijt A. dat hij wist dat hij en de moeder in september 2018 samen het ouderlijk gezag hadden over de kinderen, maar A. de moeder daartoe niet in staat stelde. A. negeerde het belang van de moeder volledig en ging vooral uit van zijn eigen ideeën en opvattingen wat goed zou zijn voor de kinderen. Dit gedrag had grote impact op zowel de moeder als de kinderen. De moeder en 1 van haar kinderen zijn onder behandeling geweest van een psycholoog.

A. wilde niet meewerken aan een persoonlijkheidsonderzoek in het Pieter Baan Centrum. Duidelijk is wel dat er iets aan de hand is met A., maar niet is duidelijk wat precies. Ook  kunnen de deskundigen de herhalingskans niet inschatten en niet achterhalen waarom hij de kinderen bij de moeder heeft weggehouden. Volgens de rechtbank is het aannemelijk dat de gemoedstoestand van A. hem heeft beïnvloed, omdat hij op geen enkele wijze open stond voor andere opvattingen over de opvoeding van de kinderen. Daarom gaat de rechtbank uit van enige verminderende toerekening van zijn handelwijze. Omdat A. wel behandeling nodig heeft, adviseert de rechtbank om de gevangenisstraf te laten uitvoeren in een behandelinstelling.

De rechtbank ziet aanleiding om vrijheidsbeperkende maatregelen op te leggen. Zo mag A. 3 jaar lang geen contact hebben met de moeder en de kinderen. Daarnaast mag hij ook niet in de woonplaats van de ouders van de moeder komen. Voor het contactverbod is bepaald dat als de rechter vaststelt of partijen een omgangsregeling overeenkomen, het contactverbod dit niet mag doorkruisen.

Tot slot moet A. een schadevergoeding betalen, €21.828,32 voor de kosten die de moeder heeft gemaakt voor de procedures en de daarmee samenhangende kosten in Turkije. Ook moet hij smartengeld betalen aan de moeder en de kinderen, voor de moeder een bedrag van € 3500,-, voor 1 kind ook € 3500,- en voor de twee andere kinderen ieder € 500,-. vermeerderd met de wettelijke rente.